Κυριακή 30 Σεπτεμβρίου 2012
Πέμπτη 27 Σεπτεμβρίου 2012
Αθήνα 27 Σεπτεμβρίου 2012.
Η 5η Νοεμβρίου, μπορεί να γίνει το ξεκίνημα της μεγαλύτερης παγκόσμιας επανάστασης των τριών τελευταίων αιώνων.
Του Σταύρου Βιτάλη, Προέδρου του Πατριωτικού Μετώπου.
Οι πρόσφατες κινητοποιήσεις της 26ης Σεπτεμβρίου, οι οργανωμένες από τα συστημικά συνδικάτα, ΓΕΣΕΕ, ΑΔΕΔΥ και τους δορυφόρους τους (με τις πορτοκαλί, κόκκινες, πράσινες κλπ σημαίες), κατέδειξαν για μια ακόμη φορά την πλήρη χρεωκοπία των νεοχεγκελιανών, εξουσιαστικών «μανιφέστων». Πάσης μορφής και πάσης απόχρωσης.
Για μια ακόμη φορά, η κοινωνία των εκατομμυρίων ανέργων, είτε από διαίσθηση, είτε από κούραση στο συνεχές, μονότονο και ως από περιφορά «επιτάφιου» σύνθημα, «Λαέ, εμπρός, μη σκύβεις το κεφάλι, με τα συνδικάτα (ή αριστερά, ή ΚΚΕ κλπ) αντίσταση και πάλι», δεν κατέβηκε στο Σύνταγμα.
Έτσι έφτασαν μερικές διμοιρίες πραιτοριανών, μερικές βόμβες κρότου-λάμψης και χημικών, για να διαλύσουν τις δεκάδες χιλιάδες, των απελπισμένων, οργισμένων, πεινασμένων, εξαθλιωμένων από την ανεργία και την ανέχεια, πολιτών/διαδηλωτών. Για να αποδειχθεί για μια ακόμη φορά πως οι συλλογικές υποστάσεις, (κόμματα, συνδικάτα κλπ), έτσι όπως τουλάχιστον διαμορφώθηκαν από τον Χέγκελ και τους οπαδούς του, δεν έχουν τίποτε να προσφέρουν πια, στις κοινωνίες των ανθρώπων.
Ο χεγκελισμός και τα νεοχεγκελιανά δόγματα που προέκυψαν από αυτόν, από τον 18ο αιώνα και εντεύθεν (μαρξισμός, λενινισμός, σοσιαλισμός, μπολσεβικισμός, εθνικοσοσιαλισμός, ναζισμός, φασισμός και άλλοι –ισμοί), πνέει – επιτέλους – τα λοίσθια. Εξαπάτησε, χειραγώγησε, κατέστρεψε όνειρα γενιών και γενιών, αλλά τελειώνει. Ξεθωριάζει όπως όλα τα κάλπικα κατασκευάσματα, τα οποία φτιάχτηκαν για να υπηρετούν τα οργανωμένα συμφέροντα και όχι τους Λαούς.
Η κεντρική θεώρηση του Χέγκελ, «περί της ισχυρής συλλογικής οντότητας η οποία θα αναλάβει να λύσει για λογαριασμό του Λαού τα προβλήματά του», αποδείχθηκε πως το μόνο το οποίο μπορεί να παράγει, ήταν και είναι, συγκεντρωτικά, απολυταρχικά, αντιλαϊκά, αντιπολιτισμικά και αντιανθρώπινα τέρατα.
Στα τελευταία 200 χρόνια της ιστορίας των ανθρωπίνων κοινωνιών, είδαμε το «πρόσωπο του τέρατος», τη θεώρηση περί υπεροχής της «συλλογικής υπόστασης» του Χέγκελ, με διάφορες ονομασίες/προσωπεία, να καταλαμβάνει τις εξουσίες, πάντα με το αιτιολογικό, της υπεράσπισης του Λαού και του βιοτικού – κυρίως – επιπέδου του.
Την ίδια ώρα, βλέπουμε μια χώρα, την Ελβετία, η οποία σε αντίθεση με όλες τις άλλες χώρες του κόσμου, επέλεξε την Άμεση Δημοκρατία ως πολιτικό της σύστημα, από το 1848. Και επίσης την ίδια ώρα, να προκόβει ως πολυπολιτισμικό, πολύγλωσσο και πολυθρησκευτικό έθνος, να ισχυροποιεί «τον ελβετικό ιστορικό/δημοκρατικό πατριωτισμό» και τους «πατριωτικούς δεσμούς» μεταξύ των κοινωνικών της ομάδων. Και φυσικά, να έχει τους πιο χορτασμένους και αξιοπρεπείς πολίτες στον κόσμο.
Η χώρα αυτή που απάντησε με ένα κάθετο ΟΧΙ, στο «κόψιμο» του νήματος της αρχαίας ελληνικής Άμεσης Δημοκρατίας, με τις κοινωνίες της ευρωπαϊκής Αναγέννησης, κατάφερε να κρατήσει συνδεδεμένη, την αρχαία ελληνική σκέψη (κυρίως του Αριστοτέλη) με τη δική της επιλογή. Ένα νήμα το οποίο έκοψε και μετέτρεψε σε θηλιά των κοινωνιών, ο Γκέοργκ Βίλχελμ Φρήντριχ Χέγκελ, στα τέλη του 1700, γεννώντας από τα σπλάχνα της θεώρησής του, τα διαφόρων τύπων «μπάσταρδα παιδιά», της οικογένειας Rothchild. Τα οποία χρηματοδότησαν (Α΄και Β' Παγκόσμιο Πόλεμο) και χρηματοδοτούν μέχρι σήμερα, τις νεοχεγκελιανές «επαναστάσεις» των -ισμών αλλά και τις «πορτοκαλί επαναστάσεις» (βλέπε Σόρος): Τύπου Otpor στη Σερβία του Μιλόσεβιτς, Kmara στη Γεωργία (ήταν εν μέρει υπεύθυνη για την πτώση του προέδρου Έντουαρντ Σεβαρντνάτζε), Pora (μέρος της Πορτοκαλί Επανάστασης) με διαδηλώσεις στην Ουκρανία υπέρ της Τιμοσένκο, Zbur στη Λευκορωσία με διαδηλώσεις κατά του προέδρου Αλεξάντερ Λουκασένκο, Oborona στη Ρωσία με διαδηλώσεις κατά του Προέδρου Vladimir Πούτιν, KelKel στην Κιργιζία (συνέβαλε στην πτώση του προέδρου Ασκάρ Ακάγιεφ), Bolga στο Ουζμπεκιστάν με διαδηλώσεις κατά του προέδρου Ισλάμ Καρίμοφ, την «Αραβική Άνοιξη», σε Αίγυπτο, Τυνησία, Λιβύη, και Συρία (την οποία βιώνουμε μέχρι σήμερα). Και φυσικά, κάποιες από τις Συνιστώσες του ΣΥΡΙΖΑ, (για να έλθουμε στα δικά μας) που ακόμη δεν κατάφεραν να στήσουν πορτοκαλί επανάσταση, στην Ελλάδα.
Η Ελβετία λοιπόν, η κάποτε πάμπτωχη ορεινή χώρα της Κεντρικής Ευρώπης, με τους ταλαιπωρημένους κτηνοτρόφους και τους ενοικιαζόμενους-μισθοφόρους στρατιώτες της, είπε ΟΧΙ στον Χέγκελ, όχι στους Μαρξισμούς, στους Μπολσεβικισμούς, στους Ναζισμούς, στους Φασισμούς των γειτονικών της χωρών.
Είπε όμως ΝΑΙ στον Ιωάννη Καποδίστρια που κλήθηκε από τους Ελβετούς ως διπλωμάτης για να βοηθήσει στη συγκρότηση του ελβετικού κράτους το 1815, εφαρμόζοντας στην πράξη, την θεμελιώδη αρχή της αρχαιοελληνικής Άμεσης Δημοκρατίας: Την επιδίωξη δηλαδή της αέναης ισορροπίας μεταξύ των δικαιωμάτων και υποχρεώσεων του ατόμου-πολίτη, με τα δικαιώματα/υποχρεώσεις της οργανωμένης κοινωνίας, την οποία οι δυτικές κοινωνίες, αποκαλούν «κράτος».
Από το 1848 μέχρι σήμερα, με ελάχιστες εξαιρέσεις όπως πχ πρόσφατα η Ισλανδία, οι επαναστάσεις των ανθρωπίνων κοινωνιών, βασίζονταν σταθερά στο νεοχεγκελιανό μοτίβο: Μανιφέστα συλλογικών υποστάσεων «σωτηρίας» (τα οποία υπηρέτησαν είτε άδολοι είτε υστερόβουλοι ηγέτες), και τα οποία όμως με το πέρασμα του χρόνου, μετατράπηκαν σε θηλιές στο λαιμό των κοινωνιών. Με – δυστυχώς – εκατόμβες ανθρωπίνων υπάρξεων, με τον εξευτελισμό των οραμάτων για μια ανθρώπινη κοινωνία, με φυλακίσεις, εκτοπίσεις στα Γκούλακς, βασανιστήρια στα κρατηρήτια των δικατόρων, φούρνους αερίων στα Άουσβιτς κλπ κλπ.
Έτσι και σήμερα, το υποτιθέμενο «αντιμνημονιακό μπλόγκ» των διαφόρων κομμάτων και κοινωνικών φορέων όπως τα τριτοβάθμια συνδικάτα, στηριζόμενο ακόμη στο νεοχεγκελιανό μοτίβο, επιμένει να λέει στην ελληνική κοινωνία: "Ψήφισέ με για να σε σώσω. Έλα στη διαδήλωση για να σου λύσω το πρόβλημα". Με την κοινωνία να αντιλαμβάνεται πια από διαίσθηση και μόνο, το «κάποιο λάκκο έχει η φάβα» και να μην συμμετέχει στα στημένα τους παιχνίδια.
Ωστόσο σήμερα, η πανανθρώπινη κοινωνία, σε Καναδά, ΗΠΑ, Αυστραλία, Νέα Ζηλανδία, Ισημερινό, Βενεζουέλα, Ισλανδία, Τσεχία, Νότιο Αφρική και σε όλα τα μήκη και τα πλάτη του κόσμου, στέκεται απέναντι στη νέα τάξη και στους συνεργαζόμενους εγκληματίες του χρηματιστηριακού/στρατιωτικοβιομηχανικού συμπλέγματος. Γυρίζοντας το βλέμμα της μετά από 200 χρόνια και πάλι στην αρχαιοελληνική Άμεση Δημοκρατία, στον Αριστοτέλη, στον Σόλωνα, στην Ελβετία του Ιωάννη Καποδίστρια.
Η 5η λοιπόν Νοεμβρίου, μπορεί να γίνει πέρα από μια ελληνική πράξη αντίστασης σε όλα αυτά που μας επέβαλαν η νέα τάξη, οι διεθνείς τοκογλύφοι και οι ντόπιοι αριστεροδέξιοι ατζέντηδές τους. Μια ΠΡΑΞΗ ΕΚΚΙΝΗΣΗΣ ΤΗΣ ΔΙΕΘΝΟΥΣ ΑΦΥΠΝΙΣΗΣ ΚΑΙ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗΣ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΙΝΩΝ ΚΟΙΝΩΝΙΩΝ.
Παράλληλα, μπορεί να στείλει ένα μήνυμα νίκης στους αγωνιζόμενους Λαούς της Ισπανίας και της Πορτογαλίας. Καλώντας τους να πράξουν αυτό που πράττουμε εμείς:
Οι προϋποθέσεις για τη νίκη μας όμως είναι:
Όλα τα συστατικά του περάσματος της Ελληνικής Κοινωνίας από το κομματικό, παρασιτικό, υδροκέφαλο, διεφθαρμένο κράτος, στη κοινωνία της Αλληλεγγύης και της Αξιοπρέπειας, είναι εδώ. Το μόνο που λείπει, είναι η αποφασισμένη Λαοθάλασσα. Αυτή που άλλαξε την πορεία της χώρας το 1843, αυτή που ξαναέστησε την Ελλάδα του 1909.
Αυτή που την 5Η ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ, ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΤΗ ΒΟΥΛΗ ΓΙΑ ΝΑ ΔΙΕΚΔΙΚΗΣΕΙ ΤΟ ΝΕΟ ΣΥΝΤΑΓΜΑ, ΑΜΕΣΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ.
ΝΑ ΞΑΝΑΣΤΗΣΕΙ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΤΗΣ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑΣ.
Σημείωση: Έως τις 5 Νοεμβρίου, θα ακολουθήσουν από την πλευρά του Πατριωτικού Μετώπου – όσες και όποτε χρειαστούν – διευκρινιστικές ανακοινώσεις.
Πατριωτικό Μέτωπο
Συνδεδεμένο Μέλος της Ευρασιατικής Ένωσης
Κεντρικά Γραφεία Αθηνών: Νίκης 33,
10557, Σύνταγμα, Αθήνα
Τηλ. 2103311642, Φαξ: 2103311652
Τηλ. Προέδρου: 6980292626
http://www.pamet.gr
mailto:pametopo@gmail.com
Η 5η Νοεμβρίου, μπορεί να γίνει το ξεκίνημα της μεγαλύτερης παγκόσμιας επανάστασης των τριών τελευταίων αιώνων.
Του Σταύρου Βιτάλη, Προέδρου του Πατριωτικού Μετώπου.
Οι πρόσφατες κινητοποιήσεις της 26ης Σεπτεμβρίου, οι οργανωμένες από τα συστημικά συνδικάτα, ΓΕΣΕΕ, ΑΔΕΔΥ και τους δορυφόρους τους (με τις πορτοκαλί, κόκκινες, πράσινες κλπ σημαίες), κατέδειξαν για μια ακόμη φορά την πλήρη χρεωκοπία των νεοχεγκελιανών, εξουσιαστικών «μανιφέστων». Πάσης μορφής και πάσης απόχρωσης.
Για μια ακόμη φορά, η κοινωνία των εκατομμυρίων ανέργων, είτε από διαίσθηση, είτε από κούραση στο συνεχές, μονότονο και ως από περιφορά «επιτάφιου» σύνθημα, «Λαέ, εμπρός, μη σκύβεις το κεφάλι, με τα συνδικάτα (ή αριστερά, ή ΚΚΕ κλπ) αντίσταση και πάλι», δεν κατέβηκε στο Σύνταγμα.
Έτσι έφτασαν μερικές διμοιρίες πραιτοριανών, μερικές βόμβες κρότου-λάμψης και χημικών, για να διαλύσουν τις δεκάδες χιλιάδες, των απελπισμένων, οργισμένων, πεινασμένων, εξαθλιωμένων από την ανεργία και την ανέχεια, πολιτών/διαδηλωτών. Για να αποδειχθεί για μια ακόμη φορά πως οι συλλογικές υποστάσεις, (κόμματα, συνδικάτα κλπ), έτσι όπως τουλάχιστον διαμορφώθηκαν από τον Χέγκελ και τους οπαδούς του, δεν έχουν τίποτε να προσφέρουν πια, στις κοινωνίες των ανθρώπων.
Ο χεγκελισμός και τα νεοχεγκελιανά δόγματα που προέκυψαν από αυτόν, από τον 18ο αιώνα και εντεύθεν (μαρξισμός, λενινισμός, σοσιαλισμός, μπολσεβικισμός, εθνικοσοσιαλισμός, ναζισμός, φασισμός και άλλοι –ισμοί), πνέει – επιτέλους – τα λοίσθια. Εξαπάτησε, χειραγώγησε, κατέστρεψε όνειρα γενιών και γενιών, αλλά τελειώνει. Ξεθωριάζει όπως όλα τα κάλπικα κατασκευάσματα, τα οποία φτιάχτηκαν για να υπηρετούν τα οργανωμένα συμφέροντα και όχι τους Λαούς.
Η κεντρική θεώρηση του Χέγκελ, «περί της ισχυρής συλλογικής οντότητας η οποία θα αναλάβει να λύσει για λογαριασμό του Λαού τα προβλήματά του», αποδείχθηκε πως το μόνο το οποίο μπορεί να παράγει, ήταν και είναι, συγκεντρωτικά, απολυταρχικά, αντιλαϊκά, αντιπολιτισμικά και αντιανθρώπινα τέρατα.
Στα τελευταία 200 χρόνια της ιστορίας των ανθρωπίνων κοινωνιών, είδαμε το «πρόσωπο του τέρατος», τη θεώρηση περί υπεροχής της «συλλογικής υπόστασης» του Χέγκελ, με διάφορες ονομασίες/προσωπεία, να καταλαμβάνει τις εξουσίες, πάντα με το αιτιολογικό, της υπεράσπισης του Λαού και του βιοτικού – κυρίως – επιπέδου του.
- Είδαμε τον φασισμό και το ναζισμό να οδηγούν ολάκερους Λαούς σε εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας, στην αυτοκτονία και στους εμφύλιους (Γερμανία, Ισπανία, Πορτογαλία, Ιταλία, Ελλάδα, λατινοαμερικάνικες, αφρικανικές και ασιατικές στρατιωτικές δικτατορίες κλπ κλπ).
- Είδαμε τον εφαρμοσμένο μαρξισμό, τον «υπαρκτό σοσιαλισμό», να οδηγεί ολόκληρες κοινωνίες στο πανανθρώπινο όραμα του «δίκαια μοιρασμένου ψωμιού» και στη συνέχεια να τις πετά στη χωματερή της σκληρότερου τύπου κεφαλαιοκρατικής κοινωνίας, του κρατικομαφιόζικου μάλιστα τύπου.
- Ακόμη σήμερα βλέπουμε θλιβερά απομεινάρια του «σοσιαλιστικού ιδεώδους», να εκφράζονται από ηγέτες γαντζωμένους στην εξουσία, με χαρακτηριστικότερο τον «Θεό επί της Γης» της Βόρειας Κορέας, Κιμ Ιλ Σουνγκ, που παρέδωσε το «θεϊκό δαχτυλίδι» στον γιό του, Κιμ Γιονκ Ιλ.
Την ίδια ώρα, βλέπουμε μια χώρα, την Ελβετία, η οποία σε αντίθεση με όλες τις άλλες χώρες του κόσμου, επέλεξε την Άμεση Δημοκρατία ως πολιτικό της σύστημα, από το 1848. Και επίσης την ίδια ώρα, να προκόβει ως πολυπολιτισμικό, πολύγλωσσο και πολυθρησκευτικό έθνος, να ισχυροποιεί «τον ελβετικό ιστορικό/δημοκρατικό πατριωτισμό» και τους «πατριωτικούς δεσμούς» μεταξύ των κοινωνικών της ομάδων. Και φυσικά, να έχει τους πιο χορτασμένους και αξιοπρεπείς πολίτες στον κόσμο.
Η χώρα αυτή που απάντησε με ένα κάθετο ΟΧΙ, στο «κόψιμο» του νήματος της αρχαίας ελληνικής Άμεσης Δημοκρατίας, με τις κοινωνίες της ευρωπαϊκής Αναγέννησης, κατάφερε να κρατήσει συνδεδεμένη, την αρχαία ελληνική σκέψη (κυρίως του Αριστοτέλη) με τη δική της επιλογή. Ένα νήμα το οποίο έκοψε και μετέτρεψε σε θηλιά των κοινωνιών, ο Γκέοργκ Βίλχελμ Φρήντριχ Χέγκελ, στα τέλη του 1700, γεννώντας από τα σπλάχνα της θεώρησής του, τα διαφόρων τύπων «μπάσταρδα παιδιά», της οικογένειας Rothchild. Τα οποία χρηματοδότησαν (Α΄και Β' Παγκόσμιο Πόλεμο) και χρηματοδοτούν μέχρι σήμερα, τις νεοχεγκελιανές «επαναστάσεις» των -ισμών αλλά και τις «πορτοκαλί επαναστάσεις» (βλέπε Σόρος): Τύπου Otpor στη Σερβία του Μιλόσεβιτς, Kmara στη Γεωργία (ήταν εν μέρει υπεύθυνη για την πτώση του προέδρου Έντουαρντ Σεβαρντνάτζε), Pora (μέρος της Πορτοκαλί Επανάστασης) με διαδηλώσεις στην Ουκρανία υπέρ της Τιμοσένκο, Zbur στη Λευκορωσία με διαδηλώσεις κατά του προέδρου Αλεξάντερ Λουκασένκο, Oborona στη Ρωσία με διαδηλώσεις κατά του Προέδρου Vladimir Πούτιν, KelKel στην Κιργιζία (συνέβαλε στην πτώση του προέδρου Ασκάρ Ακάγιεφ), Bolga στο Ουζμπεκιστάν με διαδηλώσεις κατά του προέδρου Ισλάμ Καρίμοφ, την «Αραβική Άνοιξη», σε Αίγυπτο, Τυνησία, Λιβύη, και Συρία (την οποία βιώνουμε μέχρι σήμερα). Και φυσικά, κάποιες από τις Συνιστώσες του ΣΥΡΙΖΑ, (για να έλθουμε στα δικά μας) που ακόμη δεν κατάφεραν να στήσουν πορτοκαλί επανάσταση, στην Ελλάδα.
Η Ελβετία λοιπόν, η κάποτε πάμπτωχη ορεινή χώρα της Κεντρικής Ευρώπης, με τους ταλαιπωρημένους κτηνοτρόφους και τους ενοικιαζόμενους-μισθοφόρους στρατιώτες της, είπε ΟΧΙ στον Χέγκελ, όχι στους Μαρξισμούς, στους Μπολσεβικισμούς, στους Ναζισμούς, στους Φασισμούς των γειτονικών της χωρών.
Είπε όμως ΝΑΙ στον Ιωάννη Καποδίστρια που κλήθηκε από τους Ελβετούς ως διπλωμάτης για να βοηθήσει στη συγκρότηση του ελβετικού κράτους το 1815, εφαρμόζοντας στην πράξη, την θεμελιώδη αρχή της αρχαιοελληνικής Άμεσης Δημοκρατίας: Την επιδίωξη δηλαδή της αέναης ισορροπίας μεταξύ των δικαιωμάτων και υποχρεώσεων του ατόμου-πολίτη, με τα δικαιώματα/υποχρεώσεις της οργανωμένης κοινωνίας, την οποία οι δυτικές κοινωνίες, αποκαλούν «κράτος».
Από το 1848 μέχρι σήμερα, με ελάχιστες εξαιρέσεις όπως πχ πρόσφατα η Ισλανδία, οι επαναστάσεις των ανθρωπίνων κοινωνιών, βασίζονταν σταθερά στο νεοχεγκελιανό μοτίβο: Μανιφέστα συλλογικών υποστάσεων «σωτηρίας» (τα οποία υπηρέτησαν είτε άδολοι είτε υστερόβουλοι ηγέτες), και τα οποία όμως με το πέρασμα του χρόνου, μετατράπηκαν σε θηλιές στο λαιμό των κοινωνιών. Με – δυστυχώς – εκατόμβες ανθρωπίνων υπάρξεων, με τον εξευτελισμό των οραμάτων για μια ανθρώπινη κοινωνία, με φυλακίσεις, εκτοπίσεις στα Γκούλακς, βασανιστήρια στα κρατηρήτια των δικατόρων, φούρνους αερίων στα Άουσβιτς κλπ κλπ.
Έτσι και σήμερα, το υποτιθέμενο «αντιμνημονιακό μπλόγκ» των διαφόρων κομμάτων και κοινωνικών φορέων όπως τα τριτοβάθμια συνδικάτα, στηριζόμενο ακόμη στο νεοχεγκελιανό μοτίβο, επιμένει να λέει στην ελληνική κοινωνία: "Ψήφισέ με για να σε σώσω. Έλα στη διαδήλωση για να σου λύσω το πρόβλημα". Με την κοινωνία να αντιλαμβάνεται πια από διαίσθηση και μόνο, το «κάποιο λάκκο έχει η φάβα» και να μην συμμετέχει στα στημένα τους παιχνίδια.
Ωστόσο σήμερα, η πανανθρώπινη κοινωνία, σε Καναδά, ΗΠΑ, Αυστραλία, Νέα Ζηλανδία, Ισημερινό, Βενεζουέλα, Ισλανδία, Τσεχία, Νότιο Αφρική και σε όλα τα μήκη και τα πλάτη του κόσμου, στέκεται απέναντι στη νέα τάξη και στους συνεργαζόμενους εγκληματίες του χρηματιστηριακού/στρατιωτικοβιομηχανικού συμπλέγματος. Γυρίζοντας το βλέμμα της μετά από 200 χρόνια και πάλι στην αρχαιοελληνική Άμεση Δημοκρατία, στον Αριστοτέλη, στον Σόλωνα, στην Ελβετία του Ιωάννη Καποδίστρια.
Η 5η λοιπόν Νοεμβρίου, μπορεί να γίνει πέρα από μια ελληνική πράξη αντίστασης σε όλα αυτά που μας επέβαλαν η νέα τάξη, οι διεθνείς τοκογλύφοι και οι ντόπιοι αριστεροδέξιοι ατζέντηδές τους. Μια ΠΡΑΞΗ ΕΚΚΙΝΗΣΗΣ ΤΗΣ ΔΙΕΘΝΟΥΣ ΑΦΥΠΝΙΣΗΣ ΚΑΙ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗΣ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΙΝΩΝ ΚΟΙΝΩΝΙΩΝ.
Παράλληλα, μπορεί να στείλει ένα μήνυμα νίκης στους αγωνιζόμενους Λαούς της Ισπανίας και της Πορτογαλίας. Καλώντας τους να πράξουν αυτό που πράττουμε εμείς:
- ΟΧΙ στις διαρθρωτικές αλλαγές στα χρεωκοπημένα, νεοταξίτικα, κομματικά, ψευδοδημοκρατικά, πολιτικά μας συστήματα.
- ΝΑΙ στο πέρασμα – επιτέλους – όλων των εξουσιών, μέσα από διαδικασίες Άμεσης Δημοκρατίας στους Λαούς.
- Για να αποφασίσουμε ΕΜΕΙΣ ΓΙΑ ΜΑΣ, όπως γίνεται εδώ και 150 χρόνια στην Ελβετία, όπως έγινε πρόσφατα στην Ισλανδία.
Οι προϋποθέσεις για τη νίκη μας όμως είναι:
- Να αφήσουμε – έστω προσωρινά - στην άκρη τις ιδεολογικοπολιτικές μας διαφορές.
- Να μην κρατάμε στα χέρια μας παρά μόνο την σημαία μας, σύμβολο των εθνικοαπελευθερωτικών και κοινωνικών αγώνων του Λαού μας.
- Να έχουμε ένα και μοναδικό αίτημα: Την ψήφιση του Συντάγματος Άμεσης Δημοκρατίας.
- Να ξεκαθαρίσουμε στο σύστημα πως δεν επιθυμούμε να χυθεί σταγόνα ελληνικό αίμα.
- Να ξεκαθαρίσουμε στο σύστημα πως δεν θα φύγουμε από το Σύνταγμα, αν δεν ψηφισθεί το Σύνταγμα Άμεσης Δημοκρατίας.
- Να ξεκαθαρίσουμε στο σύστημα πως αν επιχειρήσει να μας «χτυπήσει», θα το πάρει ο διάολος και θα το σηκώσει.
- Να συμπαραταχθούμε όλοι δίπλα ο ένας στον άλλο: Αριστεροί, δεξιοί, αντιεξουσιαστές, εθνικιστές κλπ, αναβάλλοντας για μετά τις αμεσοδημοκρατικές εκλογές, την επίλυση των διαφορών μας. Μέσα φυσικά από τις διαδικασίες των λαϊκών δημοψηφισμάτων που προβλέπονται από το Σύνταγμα Άμεσης Δημοκρατίας.
- Να προχωρήσουμε αμέσωςσε ελεγχόμενες και εποπτευόμενες από όλους εμας, το Λαό, αμεσοδημοκρατικές εκλογές. Οι οποίες παρεμπιπτόντως, δεν αναγνωρίζουν ως υποψηφίους κόμματα, αλλά πολίτες.
- Να υλοποιήσουμε/επιβάλλουμε την Άμεση Δημοκρατία, της οποίας οι θεμελιώδεις αρχές: Δεν αναγνωρίζουν μονιμότητα αλλά ανακλητότητα σε κάθε μορφή αιρετής αρχής. Δεν αναγνωρίζουν νόμους και διεθνείς συμφωνίες, που δεν μπορούν να ακυρωθούν από τον ίδιο το Λαό. Δεν αναγνωρίζουν άσυλα σε καμία κοινωνική τάξη, αλλά καθορίζουν τη σαφή και κάθετη ισονομία και ισοπολιτεία, για όλους τους πολίτες. Δεν αναγνωρίζουν δικαιοσύνη της έδρας, αλλά δικαιοσύνη του Λαού, μέσω των Ορκωτών Δικαστηρίων (Βλ. αρχαία Ηλιαία και δικαιοδοτικό σύστημα των Madison και Jefferson στις ΗΠΑ). Δεν αναγνωρίζουν σε κανένα όργανο του κράτους, το δικαίωμα να συλλαμβάνει αδιακρίτως, να χρησιμοποιεί χημικά, να χρησιμοποιεί βία. Δεν αναγνωρίζουν κάρτα του πολίτη, Codex Alimentarius, Monsanto και Gargill.
- Να ετοιμασθούμε να προχωρήσουμε αμέσως μετά τις εκλογές σε δημοψηφίσματα: Διώχνουμε ή όχι ΔΝΤ και ΤΡΟΙΚΑ, κηρύσσουμε ή όχι το χρέος επαχθές, αποφασίζουμε για το φορολογικό καθεστώς και την οικονομία, αποφασίζουμε για τη λαθρομετανάστευση, αποφασίζουμε για την ανασυγκρότηση της χώρας.
Όλα τα συστατικά του περάσματος της Ελληνικής Κοινωνίας από το κομματικό, παρασιτικό, υδροκέφαλο, διεφθαρμένο κράτος, στη κοινωνία της Αλληλεγγύης και της Αξιοπρέπειας, είναι εδώ. Το μόνο που λείπει, είναι η αποφασισμένη Λαοθάλασσα. Αυτή που άλλαξε την πορεία της χώρας το 1843, αυτή που ξαναέστησε την Ελλάδα του 1909.
Αυτή που την 5Η ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ, ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΤΗ ΒΟΥΛΗ ΓΙΑ ΝΑ ΔΙΕΚΔΙΚΗΣΕΙ ΤΟ ΝΕΟ ΣΥΝΤΑΓΜΑ, ΑΜΕΣΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ.
ΝΑ ΞΑΝΑΣΤΗΣΕΙ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΤΗΣ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑΣ.
Σημείωση: Έως τις 5 Νοεμβρίου, θα ακολουθήσουν από την πλευρά του Πατριωτικού Μετώπου – όσες και όποτε χρειαστούν – διευκρινιστικές ανακοινώσεις.
Πατριωτικό Μέτωπο
Συνδεδεμένο Μέλος της Ευρασιατικής Ένωσης
Κεντρικά Γραφεία Αθηνών: Νίκης 33,
10557, Σύνταγμα, Αθήνα
Τηλ. 2103311642, Φαξ: 2103311652
Τηλ. Προέδρου: 6980292626
http://www.pamet.gr
mailto:pametopo@gmail.com
 |
 VIEW MORE: - Security Weekly Reports - Geopolitical Weekly Reports - Watch Videos - Gain More Access |
Diplomatic Security in Light of Benghazi
It
has been more than two weeks since the Sept. 11 attack on the U.S. diplomatic
facility in Benghazi, Libya, that resulted in the death of U.S. Ambassador
Christopher Stevens and three other Americans, yet the attack remains front-page
news. One reason is that it has become unusual for a U.S. ambassador to be
killed. After the 1968 assassination of John Mein in Guatemala -- the first ever
U.S. ambassador to be assassinated -- several others were killed in the 1970s:
Cleo Noel Jr. in Sudan in 1973, Rodger Davies in Cyprus in 1974, Francis Meloy
Jr. in Lebanon in 1976 and Adolph Dubs in Afghanistan in 1979. However,
following improvements in diplomatic security during the 1980s, no U.S.
ambassador has died as a result of a hostile action since Ambassador Arnold
Raphel, who was killed in the plane crash used to assassinate Pakistani
President Muhammad Zia-ul-Haq in August 1988.
Another reason for the continued publicity is that it is an election year. Since foreign policy is an area where Republicans believe President Barack Obama is vulnerable, Stevens' death has become highly politicized. In any event, the Benghazi attack remains in the headlines. Unfortunately, as one goes beyond those headlines, there are many misunderstandings that have persisted in both the media coverage and the public discussions of the incident. There simply are not many people who understand how diplomatic facilities work and how they are protected. With that in mind, and because other U.S. diplomatic facilities remain in harm's way due to the protests occurring throughout the Muslim world, it is an opportune time to again discuss diplomatic security. Read More | |
Τετάρτη 26 Σεπτεμβρίου 2012
26Σεπτεμβρίου 2012.
Βιτάλης προς Σαμαρά: Άκου Αντώνη. Αν καταδικάσεις σε θάνατο γερόντους, γερόντισσες και παιδιά στην παγωνιά, θα φέρω πετρέλαιο από τη Ρωσία.
Δημόσια δήλωση του Σταύρου Βιτάλη, Προέδρου του Πατριωτικού Μετώπου.
Σχετικά με την προγραμματιζόμενη εξομοίωση της τιμής του πετρελαίου κίνησης με αυτό της θέρμανσης, ο Πρόεδρος του Πατριωτικού Μετώπου Σταύρος Βιτάλης, έκανε την παρακάτω δημόσια δήλωση:
«Άκου Αντώνη Σαμαρά.
Σου δηλώνω πως δεν θα σου επιτρέψω να καταδικάσεις σε θάνατο από κρύο, τα γερόντια μου στο Πάϊκο της Κεντρικής Μακεδονίας και όλα τα γερόντια, τις γερόντισσες και τα ανήλικα στα βουνά της Πατρίδας μας, επειδή σώνει και καλά θες να μαζέψεις φόρους για τους τοκογλύφους που σε κρατάνε αιχμάλωτο.
Σε ενημερώνω – και εσύ τουλάχιστον γνωρίζεις πως δεν με τρομάζουν ούτε τα ΣΔΟΕ σου, ούτε τα ΜΑΤ σου, ούτε οι φυλακές σου – ΠΩΣ ΘΑ ΜΕ ΑΝΑΓΚΑΣΕΙΣ ΝΑ ΦΕΡΩ ΠΕΤΡΕΛΑΙΟ ΑΠΟ ΤΗ ΡΩΣΙΑ (ΞΕΡΕΙΣ ΠΩΣ).
Φαήλο Κρανιδιώτη και Χρύσανθε Λαζαρίδη. Με γνωρίζετε και σας γνωρίζω χρόνια και προσωπικά. Επιβεβαιώστε στον αρχηγό σας – γνωρίζετε εσείς τι σημαίνει «πόρτα της κόλασης» - πως δεν θα επιτρέψω να γίνει αυτό το έγκλημα.
Σταύρος Βιτάλης».
Πατριωτικό Μέτωπο
Συνδεδεμένο Μέλος της Ευρασιατικής Ένωσης
Κεντρικά Γραφεία Αθηνών: Νίκης 33,
10557, Σύνταγμα, Αθήνα
Τηλ. 2103311642, Φαξ: 2103311652
Τηλ. Προέδρου: 6980292626
http://www.pamet.gr
Βιτάλης προς Σαμαρά: Άκου Αντώνη. Αν καταδικάσεις σε θάνατο γερόντους, γερόντισσες και παιδιά στην παγωνιά, θα φέρω πετρέλαιο από τη Ρωσία.
Δημόσια δήλωση του Σταύρου Βιτάλη, Προέδρου του Πατριωτικού Μετώπου.
Σχετικά με την προγραμματιζόμενη εξομοίωση της τιμής του πετρελαίου κίνησης με αυτό της θέρμανσης, ο Πρόεδρος του Πατριωτικού Μετώπου Σταύρος Βιτάλης, έκανε την παρακάτω δημόσια δήλωση:
«Άκου Αντώνη Σαμαρά.
- Θες σαν πρώην υποψήφιος βουλευτής σου στην ΠΟΛΑΝ (τότε που μου μίλαγες για φιλότιμο και υπέρβαση).
- Θες σαν ο άνθρωπος που οργάνωσε τη συνάντησή σου με τον Μιλόσεβιτς, όταν ήσουν Υπουργός Εξωτερικών.
- Θες σαν καταδρομέας (Υποστράτηγος Κ.Α.Ε.Α)
Σου δηλώνω πως δεν θα σου επιτρέψω να καταδικάσεις σε θάνατο από κρύο, τα γερόντια μου στο Πάϊκο της Κεντρικής Μακεδονίας και όλα τα γερόντια, τις γερόντισσες και τα ανήλικα στα βουνά της Πατρίδας μας, επειδή σώνει και καλά θες να μαζέψεις φόρους για τους τοκογλύφους που σε κρατάνε αιχμάλωτο.
Σε ενημερώνω – και εσύ τουλάχιστον γνωρίζεις πως δεν με τρομάζουν ούτε τα ΣΔΟΕ σου, ούτε τα ΜΑΤ σου, ούτε οι φυλακές σου – ΠΩΣ ΘΑ ΜΕ ΑΝΑΓΚΑΣΕΙΣ ΝΑ ΦΕΡΩ ΠΕΤΡΕΛΑΙΟ ΑΠΟ ΤΗ ΡΩΣΙΑ (ΞΕΡΕΙΣ ΠΩΣ).
Φαήλο Κρανιδιώτη και Χρύσανθε Λαζαρίδη. Με γνωρίζετε και σας γνωρίζω χρόνια και προσωπικά. Επιβεβαιώστε στον αρχηγό σας – γνωρίζετε εσείς τι σημαίνει «πόρτα της κόλασης» - πως δεν θα επιτρέψω να γίνει αυτό το έγκλημα.
Σταύρος Βιτάλης».
Πατριωτικό Μέτωπο
Συνδεδεμένο Μέλος της Ευρασιατικής Ένωσης
Κεντρικά Γραφεία Αθηνών: Νίκης 33,
10557, Σύνταγμα, Αθήνα
Τηλ. 2103311642, Φαξ: 2103311652
Τηλ. Προέδρου: 6980292626
http://www.pamet.gr
Τρίτη 25 Σεπτεμβρίου 2012
«Ο Έμπορος της Βενετίας», «ανεβαίνει» σε όλη την Ευρωπαϊκή
Ένωση. Ο Σάυλοκ, είναι πεινασμένος για ανθρωπινη
σάρκα.
Της Μαρίας Η. Καρελλά, σκηνογράφου, Μέλους του Πολιτικού Συμβουλίου του Πατριωτικού Μετώπου.
«.... τί κερδίζω εγώ με το να θέλω και καλά το πρόστιμο. Μια λίτρα σάρκα ανθρώπινη απ’ άνθρωπο παρμένη δεν έχει τόση αξία μήτε φέρνει τόσο κέρδος, σα ένα κιλό βοδινό ή πρόβιο ή και τραγίσιο κρέας».
Έτσι λέει ο τοκογλύφος Σάηλοκ, στο περίφημο έργο του Σαίξπηρ.
«Η σωτηρία του Ευρώ, είναι πιο σημαντική από τους λαούς». Έτσι δήλωσε πρόσφατα σχετικά, η κ. Μέρκελ. Είναι προφανές ότι ο Σάηλοκ και η κ. Μέρκελ, λένε ακριβώς το ίδιο πράγμα. Αλλάζουν οι εποχές, η γλώσσα, η ορολογία. Το νόημα παραμένει.
Και ο μεν Σάηλοκ, είναι πρόσωπο ενός θεατρικού αριστουργήματος. Η κ. Μέρκελ όμως, είναι η προσωποποίηση της Γερμανίας και της εξωτερικής – οικονομικής πολιτικής που ασκεί και επιβάλλει στην Ενωμένη Ευρώπη.
«Ο Έμπορος της Βενετίας» «παίζεται» σε όλη την Ευρώπη! Έχουμε φτάσει στην κρίσιμη τελική σκηνή της δίκης και ο δανειστής ετοιμάζεται «να κόψει, μιά λίτρα σάρκα ανθρώπινη, απ’ άνθρωπο παρμένη».
Η κ. Μέρκελ, αν και θα μπορούσε λόγω της δύναμης που διαθέτει, δεν είναι σε καμμιά περίπτωση η Πόρσια! Η εύστροφη δικηγόρος, που στο θεατρικό έργο δίνει, κυριολεκτικά την τελευταία στιγμή, την λυτρωτική, σωτήρια λύση, και αποδεικνύει ταυτόχρονα, ότι ο δανειστής στην πραγματικότητα θέλει να εξοντώσει και βιολογικά τον δανειολήπτη, τον οποίο μισεί βαθύτατα, και χρησιμοποιεί ως πρόφαση το ληξιπρόθεσμο χρέος. Πώς θα μπορούσε ποτέ μιά Ανατολικογερμανίδα, στιγματισμένη από τις τραυματικές εμπειρίες της χώρας της και την αναλγησία της Προτεστανττικής κουλτούρας που έχει λάβει, να είναι η Πόρσια!
Μάλλον είναι άδικο να έχει κανείς τέτοιες απαιτήσεις από την κ. Μέρκελ. Μάλλον της δίνουμε ένα πολιτικό ανάστημα που δεν διαθέτει.
Αξιοπρόσεχτη σε μιά δεύτερη προσέγγιση, είναι και η στάση του συνόλου σχεδόν του πολιτικού κόσμου της Γερμανίας, των ΜΜΕ και του Γερμανικού λαού, ο οποίος εμφανίζεται να επικροτεί, να θαυμάζει, να χειροκροτεί αυτήν την πολιτική.
Έχει αρχίσει να θυμίζει επικίνδυνα τον αλαλάζοντα όχλο της εποχής του Ναζισμού και του Χίτλερ.
Η απειλή της Γερμανίας επικρέμαται και πάλι, πάνω από όλη την Ευρώπη. Μιάς Γερμανίας, που αφού δεν μπορεί να έχει στρατεύματα και οπλισμό, έχει αξιοποιήσει «οπλικά» τον δανεισμό και την Οικονομία.
Αποδεικνύει ότι είναι ανίκανη να είναι «ισότιμο μέλος» «εταίρος» της Ε.Ε. Έχει προδώσει τα ιδρυτικά ιδεώδη και υπονομεύει σταθερά την Ευρώπη, προκειμένου να επιτύχει ότι δεν μπόρεσε ο Χίτλερ και ο Ναζισμός. Την επέκταση και την πολιτική – οικονομική κυριαρχία.
Και δεν μπορεί κανείς να μην δικαιώσει, σε αυτό το σημείο, την Μάργκαρετ Θάτσερ και τον σκεπτικισμό με τον οποίο αντιμετώπιζε την ένωση των δύο Γερμανιών και την ισχυροποίησή τους.
Μας απέδειξαν οι φίλοι Γερμανοί ότι είναι ανάξιοι και κατώτεροι της Ευρωπαϊκής μεγαθυμίας.
Μπροστά στην εξαθλίωση και την ανθρωπιστική κρίση, την κατάλυση ουσιαστικά της Ελευθερίας, της Δημοκρατίας, την καταπάτηση των δικαιωμάτων του ανθρώπου, κάτι φαίνεται να αρχίζει να κινείται στην Ε.Ε.
Η Ιταλία, η Ισπανία, κάτι επιχειρούν. Έτσι μοιάζει. Σε όλη αυτή την «υπερπαραγωγή», ο ρόλος της Ελλάδος είναι φυσικά ο πιο τραγικός. Διότι πέραν της «επίθεσης» που δέχεται, η Ελλάδα έχει το πρόβλημα των Ελλήνων πολιτικών, οι οποίοι αποδεικνύονται διαρκώς κατώτεροι των περιστάσεων και ανίκανοι να διαφυλάξουν την χώρα και τους πολίτες. Καλά θα έκαναν όλοι αυτοί να διάβαζαν λίγο Σαίξπηρ. Τον «Έμπορο της Βενετίας» που είναι και τόσο επίκαιρος. Θα μάθαιναν πολλά και για την εξουσία και για την οικονομία, όσο παράξενο και αν ακούγεται.
Μάλλον δεν τους το επιτρέπουν οι αριθμοί και οι λογαριασμοί τους. Ίσως να μην καταλάβαιναν και τίποτα!
Είναι οι πολιτικοί της τοκογλυφίας.
Της Μαρίας Η. Καρελλά, σκηνογράφου, Μέλους του Πολιτικού Συμβουλίου του Πατριωτικού Μετώπου.
«.... τί κερδίζω εγώ με το να θέλω και καλά το πρόστιμο. Μια λίτρα σάρκα ανθρώπινη απ’ άνθρωπο παρμένη δεν έχει τόση αξία μήτε φέρνει τόσο κέρδος, σα ένα κιλό βοδινό ή πρόβιο ή και τραγίσιο κρέας».
Έτσι λέει ο τοκογλύφος Σάηλοκ, στο περίφημο έργο του Σαίξπηρ.
«Η σωτηρία του Ευρώ, είναι πιο σημαντική από τους λαούς». Έτσι δήλωσε πρόσφατα σχετικά, η κ. Μέρκελ. Είναι προφανές ότι ο Σάηλοκ και η κ. Μέρκελ, λένε ακριβώς το ίδιο πράγμα. Αλλάζουν οι εποχές, η γλώσσα, η ορολογία. Το νόημα παραμένει.
Και ο μεν Σάηλοκ, είναι πρόσωπο ενός θεατρικού αριστουργήματος. Η κ. Μέρκελ όμως, είναι η προσωποποίηση της Γερμανίας και της εξωτερικής – οικονομικής πολιτικής που ασκεί και επιβάλλει στην Ενωμένη Ευρώπη.
«Ο Έμπορος της Βενετίας» «παίζεται» σε όλη την Ευρώπη! Έχουμε φτάσει στην κρίσιμη τελική σκηνή της δίκης και ο δανειστής ετοιμάζεται «να κόψει, μιά λίτρα σάρκα ανθρώπινη, απ’ άνθρωπο παρμένη».
Η κ. Μέρκελ, αν και θα μπορούσε λόγω της δύναμης που διαθέτει, δεν είναι σε καμμιά περίπτωση η Πόρσια! Η εύστροφη δικηγόρος, που στο θεατρικό έργο δίνει, κυριολεκτικά την τελευταία στιγμή, την λυτρωτική, σωτήρια λύση, και αποδεικνύει ταυτόχρονα, ότι ο δανειστής στην πραγματικότητα θέλει να εξοντώσει και βιολογικά τον δανειολήπτη, τον οποίο μισεί βαθύτατα, και χρησιμοποιεί ως πρόφαση το ληξιπρόθεσμο χρέος. Πώς θα μπορούσε ποτέ μιά Ανατολικογερμανίδα, στιγματισμένη από τις τραυματικές εμπειρίες της χώρας της και την αναλγησία της Προτεστανττικής κουλτούρας που έχει λάβει, να είναι η Πόρσια!
Μάλλον είναι άδικο να έχει κανείς τέτοιες απαιτήσεις από την κ. Μέρκελ. Μάλλον της δίνουμε ένα πολιτικό ανάστημα που δεν διαθέτει.
Αξιοπρόσεχτη σε μιά δεύτερη προσέγγιση, είναι και η στάση του συνόλου σχεδόν του πολιτικού κόσμου της Γερμανίας, των ΜΜΕ και του Γερμανικού λαού, ο οποίος εμφανίζεται να επικροτεί, να θαυμάζει, να χειροκροτεί αυτήν την πολιτική.
Έχει αρχίσει να θυμίζει επικίνδυνα τον αλαλάζοντα όχλο της εποχής του Ναζισμού και του Χίτλερ.
Η απειλή της Γερμανίας επικρέμαται και πάλι, πάνω από όλη την Ευρώπη. Μιάς Γερμανίας, που αφού δεν μπορεί να έχει στρατεύματα και οπλισμό, έχει αξιοποιήσει «οπλικά» τον δανεισμό και την Οικονομία.
Αποδεικνύει ότι είναι ανίκανη να είναι «ισότιμο μέλος» «εταίρος» της Ε.Ε. Έχει προδώσει τα ιδρυτικά ιδεώδη και υπονομεύει σταθερά την Ευρώπη, προκειμένου να επιτύχει ότι δεν μπόρεσε ο Χίτλερ και ο Ναζισμός. Την επέκταση και την πολιτική – οικονομική κυριαρχία.
Και δεν μπορεί κανείς να μην δικαιώσει, σε αυτό το σημείο, την Μάργκαρετ Θάτσερ και τον σκεπτικισμό με τον οποίο αντιμετώπιζε την ένωση των δύο Γερμανιών και την ισχυροποίησή τους.
Μας απέδειξαν οι φίλοι Γερμανοί ότι είναι ανάξιοι και κατώτεροι της Ευρωπαϊκής μεγαθυμίας.
Μπροστά στην εξαθλίωση και την ανθρωπιστική κρίση, την κατάλυση ουσιαστικά της Ελευθερίας, της Δημοκρατίας, την καταπάτηση των δικαιωμάτων του ανθρώπου, κάτι φαίνεται να αρχίζει να κινείται στην Ε.Ε.
Η Ιταλία, η Ισπανία, κάτι επιχειρούν. Έτσι μοιάζει. Σε όλη αυτή την «υπερπαραγωγή», ο ρόλος της Ελλάδος είναι φυσικά ο πιο τραγικός. Διότι πέραν της «επίθεσης» που δέχεται, η Ελλάδα έχει το πρόβλημα των Ελλήνων πολιτικών, οι οποίοι αποδεικνύονται διαρκώς κατώτεροι των περιστάσεων και ανίκανοι να διαφυλάξουν την χώρα και τους πολίτες. Καλά θα έκαναν όλοι αυτοί να διάβαζαν λίγο Σαίξπηρ. Τον «Έμπορο της Βενετίας» που είναι και τόσο επίκαιρος. Θα μάθαιναν πολλά και για την εξουσία και για την οικονομία, όσο παράξενο και αν ακούγεται.
Μάλλον δεν τους το επιτρέπουν οι αριθμοί και οι λογαριασμοί τους. Ίσως να μην καταλάβαιναν και τίποτα!
Είναι οι πολιτικοί της τοκογλυφίας.
Κυριακή 23 Σεπτεμβρίου 2012
Αλληλέγγυον: Ανοίξαμε τον δρόμο της αλληλεγγύης. Τώρα η υπόθεση είναι στα χέρια σας.
Του Σταύρου Βιτάλη, Προέδρου του Συνεταιριστικού-Κοινωνικού Δικτύου, «Αλληλέγγυον»
Όταν στις αρχές του χρόνου ξεκίνησε η προσπάθεια του «Αλληλέγγυον» , με στόχο να έλθει η ελληνική πρωτογενής παραγωγή σε άμεση επαφή, (χωρίς μεσάζοντες και προαγωγούς) με τον Έλληνα πολίτη, (αγρότες/βιοτέχνες-πολίτες/καταναλωτές), η ελληνική κοινωνία, παρακολούθησε το «πείραμα» αυτό, με ιδιαίτερο ενδιαφέρον. Ήταν μια ιστορική στιγμή, βασισμένη στο όραμα ενός γενναιότατου πολιτικού ανδρός, από τους ελάχιστους που γέννησε τούτος ο τόπος: Του Αλέξανδρου Παπαναστασίου.
Το σύστημα αντέδρασε με το δικό του τρόπο τότε: Ξαφνικά, σαν να ανακάλυψαν οι πάντες, την ξεχασμένη υπόθεση της κοινωνικής αλληλεγγύης, ο τόπος γέμισε με «κινήματα» πατάτας, ρυζιού, λαδιού κλπ γνώριμα. Τα οποία όπως προβλέφθηκε και αποδείχθηκε, ήταν θνησιγενή, από την ίδια τους τη φύση. Δεδομένου ότι δεν είχαν σχεδιασμό, σε πολλές περιπτώσεις, ήταν τυχοδιωκτικά και ιδιοτελή ενώ στις περισσότερες, βασίσθηκαν στην κλασική νεοελληνική λογική του τύπου: «Σιγά τα ωά! Τώρα θα δούνε ποιος είμαι εγώ. Μπορώ να πουλήσω φθηνότερα!!!».
Αμέσως μετά τη φάση των… κινημάτων «πατάτας», το σύστημα πέρασε στη δεύτερή φάση, της ιδιότυπης «αντεπίθεσής» του στη συγκροτημένη μας πρόταση: Στα «κοινωνικά παντοπωλεία». Γέμισε ο τόπος, πάλι επίσης θνησιγενή, υποτιθέμενα παντοπωλεία, τα οποία στηρίχθηκαν στην ελεημοσύνη των πολυεθνικών. Ταυτόχρονα δε με αυτά, γιγαντώθηκε και η λογική της «διανομής δωρεάν τροφίμων», πάλι βασιζόμενα στην ελεημοσύνη των πολυεθνικών. Όλο το σύστημα επανενεργοποιήθηκε σε μια λογική «γκαρμπόν», που ως αντάλλαγμα ζητά (είτε πρόκειται για δημοτικές αρχές, είτε για πολιτικούς σχηματισμούς, είτε για τη «νόμω κρατούσα εκκλησία»), την αναγνώριση του «φιλανθρωπικού έργου» και την ανταποδοτικότητα από την πλευρά του πολίτη: Τα γνωστά ψηφουλάκια…
Υπήρξαν και πιο «πονηρές» επιλογές. Με τη στήριξη πάλι των πολυεθνικών, κλώνοι του Πατριωτικού Μετώπου και του «Αλληλέγγυον», στήθηκαν για να διαφημίσουν την πραμάτεια τους, «πως αυτοί πουλάνε φθηνότερα». Γρήγορα διαπιστώθηκε πως οι κλώνοι αυτοί, πολύ απλά, έπαιρναν δωρεάν ελληνικά προϊόντα από τις πολυεθνικές, μόνο και μόνο, για να χτυπήσουν το «Αλληλέγγυον» . Το οποίο ήταν και παραμένει υποχρεωμένο να διατηρήσει τη βασική του αρχή: Αγοράζουμε από τον αγρότη/βιοτέχνη σε τιμή που να μπορεί και αυτός να επιζήσει, διαθέτουμε στον πολίτη/καταναλωτή, σε τιμή και ποιότητα, μακράν πέραν των εισαγόμενων σκουπιδιών των πολυεθνικών. Γιατί πολύ απλά, αυτό είναι αλληλεγγύη.
Και για να το επαναδιατυπώσουμε, ίσως κουραστικά, αλλά πρέπει, για το ΤΙ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΤΟ ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ:
Θα μπορούσε να πάει ακόμη καλύτερα, αν ξεφεύγαμε λίγο από τον βολικό εθισμό «της πολυεθνικής της γειτονιάς». Αν επιμέναμε στο να αφιερώνουμε λίγο χρόνο, διαβάζοντας τις «δηλητηριώδεις» αναφορές, στις προδιαγραφές των προϊόντων τους. Αν κάναμε τον κόπο να δοκιμάσουμε, τι σημαίνει λάδι, φασόλι, ρύζι από Έλληνα παραγωγό, οικιακά είδη από Έλληνα βιοτέχνη. Αν γράφαμε το τηλέφωνο του αγρότη/βιοτέχνη που υπάρχει σε κάθε προϊόν στο «Αλληλέγγυον», του τηλεφωνούσαμε, κουβεντιάζαμε μαζί του, μαθαίναμε για τα προβλήματά του (και αυτός για τα δικά μας), για την αγωνία του (και αυτός για τη δική μας), την πορεία του προϊόντος του (και αυτός για τα δικά μας βάσανα, με την ανεργία, τα μεροκάματα κλπ κλπ).
Γιατί αυτό ΕΙΝΑΙ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ συμπατριώτες μου. Χορτάτος αγρότης/βιοτέχνης, ικανοποιημένος πολίτης/καταναλωτής, ποιοτικό προϊόν, με τιμή χωρίς προαγωγούς/μεσάζοντες/ράφι και πάνω απ’ όλα: ΜΕ ΚΟΥΒΕΝΤΑ ΜΕΤΑΞΥ ΜΑΣ ΣΤΙΣ ΔΥΣΚΟΛΕΣ ΣΤΙΓΜΕΣ ΠΟΥ ΒΙΩΝΟΥΜΕ. Αυτό που λείπει δηλαδή λόγω του ατομισμού μας, της συστηματικής γιγάντωσης του εγώ μας: Να περάσουμε στο εμείς. Γιατί πολύ απλά, έτσι σώθηκε όποτε χρειάσθηκε ο ταλαιπωρημένος τούτος τόπος, έτσι και πάλι θα σωθεί.
Εμπρός λοιπόν: Όχι ζητιανιά, όχι στις ουρές της αναξιοπρέπειας, όχι στα «κοινωνικά παντοπωλεία» των πελατειακών σχέσεων, όχι στα σκουπίδια των πολυεθνικών. ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΑΔΕΛΦΙΑ.
Πατριωτικό Μέτωπο
Μέλος της Ευρασιατικής Ένωσης
Κεντρικά Γραφεία Αθηνών: Νίκης 33,
10557, Σύνταγμα, Αθήνα
Τηλ. 2103311642, Φαξ: 2103311652
Τηλ. Προέδρου: 6980292626
http://www.pamet.gr
Του Σταύρου Βιτάλη, Προέδρου του Συνεταιριστικού-Κοινωνικού Δικτύου, «Αλληλέγγυον»
Όταν στις αρχές του χρόνου ξεκίνησε η προσπάθεια του «Αλληλέγγυον» , με στόχο να έλθει η ελληνική πρωτογενής παραγωγή σε άμεση επαφή, (χωρίς μεσάζοντες και προαγωγούς) με τον Έλληνα πολίτη, (αγρότες/βιοτέχνες-πολίτες/καταναλωτές), η ελληνική κοινωνία, παρακολούθησε το «πείραμα» αυτό, με ιδιαίτερο ενδιαφέρον. Ήταν μια ιστορική στιγμή, βασισμένη στο όραμα ενός γενναιότατου πολιτικού ανδρός, από τους ελάχιστους που γέννησε τούτος ο τόπος: Του Αλέξανδρου Παπαναστασίου.
Το σύστημα αντέδρασε με το δικό του τρόπο τότε: Ξαφνικά, σαν να ανακάλυψαν οι πάντες, την ξεχασμένη υπόθεση της κοινωνικής αλληλεγγύης, ο τόπος γέμισε με «κινήματα» πατάτας, ρυζιού, λαδιού κλπ γνώριμα. Τα οποία όπως προβλέφθηκε και αποδείχθηκε, ήταν θνησιγενή, από την ίδια τους τη φύση. Δεδομένου ότι δεν είχαν σχεδιασμό, σε πολλές περιπτώσεις, ήταν τυχοδιωκτικά και ιδιοτελή ενώ στις περισσότερες, βασίσθηκαν στην κλασική νεοελληνική λογική του τύπου: «Σιγά τα ωά! Τώρα θα δούνε ποιος είμαι εγώ. Μπορώ να πουλήσω φθηνότερα!!!».
Αμέσως μετά τη φάση των… κινημάτων «πατάτας», το σύστημα πέρασε στη δεύτερή φάση, της ιδιότυπης «αντεπίθεσής» του στη συγκροτημένη μας πρόταση: Στα «κοινωνικά παντοπωλεία». Γέμισε ο τόπος, πάλι επίσης θνησιγενή, υποτιθέμενα παντοπωλεία, τα οποία στηρίχθηκαν στην ελεημοσύνη των πολυεθνικών. Ταυτόχρονα δε με αυτά, γιγαντώθηκε και η λογική της «διανομής δωρεάν τροφίμων», πάλι βασιζόμενα στην ελεημοσύνη των πολυεθνικών. Όλο το σύστημα επανενεργοποιήθηκε σε μια λογική «γκαρμπόν», που ως αντάλλαγμα ζητά (είτε πρόκειται για δημοτικές αρχές, είτε για πολιτικούς σχηματισμούς, είτε για τη «νόμω κρατούσα εκκλησία»), την αναγνώριση του «φιλανθρωπικού έργου» και την ανταποδοτικότητα από την πλευρά του πολίτη: Τα γνωστά ψηφουλάκια…
Υπήρξαν και πιο «πονηρές» επιλογές. Με τη στήριξη πάλι των πολυεθνικών, κλώνοι του Πατριωτικού Μετώπου και του «Αλληλέγγυον», στήθηκαν για να διαφημίσουν την πραμάτεια τους, «πως αυτοί πουλάνε φθηνότερα». Γρήγορα διαπιστώθηκε πως οι κλώνοι αυτοί, πολύ απλά, έπαιρναν δωρεάν ελληνικά προϊόντα από τις πολυεθνικές, μόνο και μόνο, για να χτυπήσουν το «Αλληλέγγυον» . Το οποίο ήταν και παραμένει υποχρεωμένο να διατηρήσει τη βασική του αρχή: Αγοράζουμε από τον αγρότη/βιοτέχνη σε τιμή που να μπορεί και αυτός να επιζήσει, διαθέτουμε στον πολίτη/καταναλωτή, σε τιμή και ποιότητα, μακράν πέραν των εισαγόμενων σκουπιδιών των πολυεθνικών. Γιατί πολύ απλά, αυτό είναι αλληλεγγύη.
Και για να το επαναδιατυπώσουμε, ίσως κουραστικά, αλλά πρέπει, για το ΤΙ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΤΟ ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ:
- ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ, οι ουρές της ζητιανιάς που στήνουν κόμματα και φορείς, βιντεοσκοπώντας μάλιστα τους δυστυχισμένους και πεινασμένους που δημιούργησαν οι νεοταξίτες. Γιατί πολύ απλά, θυμίζουν ουρές των ναζί στην κατοχή, ουρές των αγγλοσαξώνων με την UNTRA στη μετεμφυλιοπολεμική Ελλάδα, ουρές τελικά που κατασκευάζονται από τους ίδιους οι οποίοι έσπρωξαν το Λαό στο χάλι που βρίσκεται. Και γιατί επίσης, «εκπαιδεύουν» μια ολόκληρη κοινωνία στη ζητιανιά, στην κακομοιριά και στην ηττοπάθεια.
- ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ, τα κοινωνικά παντοπωλεία που στήνουν πολιτικοί φορείς, τα οποία επίσης διαθέτουν δωρεάν τα περισσεύματα των πολυεθνικών. Είναι πολύ απλά: ΑΠΑΤΗ, ΒΑΣΙΣΜΕΝΗ ΣΤΗΝ ΚΛΑΣΙΚΗ ΠΑΛΑΙΟΚΟΜΜΑΤΙΚΗ ΑΝΤΙΛΗΨΗ ΤΗΣ ΠΕΛΑΤΕΙΑΚΗΣ ΣΧΕΣΗΣ.
- ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ, να μας βάζουν στη λογική του εισαγόμενου αλλά δωρεάν προϊόντος. Είναι, πέρα από την συστηματική διατροφική δηλητηρίαση την οποία υφιστάμεθα και δηλητηρίαση της ψυχολογίας ενός ολάκερου Λαού που τον εκπαιδεύουν και να είναι ζήτουλας και μάλιστα προϊόντων αμφίβολης ποιότητας.
- Να στηρίξουμε την πρωτογενή μας παραγωγή, τους αγρότες και τους βιοτέχνες μας. Αν τελειώσουν αυτοί, τότε δεν θα υπάρχει κανείς να μας δώσει δουλειά, δεν θα υπάρχει κανείς να του παράσχουμε υπηρεσίες.
- Να στηρίξουμε τα ελληνικά προϊόντα. Χωρίς καμία διάθεση εθνικών διακρίσεων, με απλή αριστοτέλεια λογική, λέμε: Κανείς Κινέζος, Χιλιανός, Ισπανός κλπ έμπορος/βιοτέχνης/βιομήχανος, δεν θα έλθει στο κατάστημά σας να αγοράσει τα γλυκά ή τα παπούτσια σας. Κανείς έμπορος/βιοτέχνης/βιομήχανος του εξωτερικού, δεν θα έλθει να του κάνετε φροντιστήριο στα παιδιά του.
- Να καταλάβουμε πως το μεξικανικό φασόλι, το κινέζικο ρύζι, η τουρκική φακή και πάει λέγοντας των πολυεθνικών, δεν έχει καμία σχέση με αυτό το οποίο εμείς, ακόμη και γευστικά γνωρίζουμε, ως φασόλι, ως ρύζι, ως φακή.
- Να αντιληφθούμε επιτέλους, το τεράστιο και βρωμερό παιχνίδι που παίζουν οι πολυεθνικές, με τον στημένο, καρκινογόνο και νοσογόνο διατροφικό εφιάλτη στον οποίο μας έχουν οδηγήσει.
- Να μάθουμε τι σημαίνει Monsanto, Gargill, Codex Alimentarius και τι σχεδιάζουν για μας χωρίς εμάς, για την υπόσταση των γενεών που έρχονται. Να δούμε δηλαδή κατάφατσα το πρόσωπο του τέρατος και να του δείξουμε πως δεν το φοβόμαστε. Πως εδώ σε αυτήν την γωνιά της γης, δεν πρόκειται να επιβάλλουν τον φασισμό τους.
- Τέλος, να αντιληφθούμε πως παρά τα πολλαπλά ελαττώματα που μπορεί να έχει η επιλογή των ελληνικών προϊόντων (τιμή, διάθεση, κουτοπονηριές κλπ), είναι το δένδρο στο οποίο φωλιάζουμε, ως ελληνική κοινωνία. Και από ότι καλά γνωρίζουμε από αυτά που μας έμαθαν οι αρχιμάστορες πρόγονοί μας, ΔΕΝ ΠΡΙΟΝΙΖΟΥΜΕ ΤΟ ΚΛΑΔΙ ΣΤΟ ΟΠΟΙΟ ΚΑΘΟΜΑΣΤΕ.
Θα μπορούσε να πάει ακόμη καλύτερα, αν ξεφεύγαμε λίγο από τον βολικό εθισμό «της πολυεθνικής της γειτονιάς». Αν επιμέναμε στο να αφιερώνουμε λίγο χρόνο, διαβάζοντας τις «δηλητηριώδεις» αναφορές, στις προδιαγραφές των προϊόντων τους. Αν κάναμε τον κόπο να δοκιμάσουμε, τι σημαίνει λάδι, φασόλι, ρύζι από Έλληνα παραγωγό, οικιακά είδη από Έλληνα βιοτέχνη. Αν γράφαμε το τηλέφωνο του αγρότη/βιοτέχνη που υπάρχει σε κάθε προϊόν στο «Αλληλέγγυον», του τηλεφωνούσαμε, κουβεντιάζαμε μαζί του, μαθαίναμε για τα προβλήματά του (και αυτός για τα δικά μας), για την αγωνία του (και αυτός για τη δική μας), την πορεία του προϊόντος του (και αυτός για τα δικά μας βάσανα, με την ανεργία, τα μεροκάματα κλπ κλπ).
Γιατί αυτό ΕΙΝΑΙ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ συμπατριώτες μου. Χορτάτος αγρότης/βιοτέχνης, ικανοποιημένος πολίτης/καταναλωτής, ποιοτικό προϊόν, με τιμή χωρίς προαγωγούς/μεσάζοντες/ράφι και πάνω απ’ όλα: ΜΕ ΚΟΥΒΕΝΤΑ ΜΕΤΑΞΥ ΜΑΣ ΣΤΙΣ ΔΥΣΚΟΛΕΣ ΣΤΙΓΜΕΣ ΠΟΥ ΒΙΩΝΟΥΜΕ. Αυτό που λείπει δηλαδή λόγω του ατομισμού μας, της συστηματικής γιγάντωσης του εγώ μας: Να περάσουμε στο εμείς. Γιατί πολύ απλά, έτσι σώθηκε όποτε χρειάσθηκε ο ταλαιπωρημένος τούτος τόπος, έτσι και πάλι θα σωθεί.
Εμπρός λοιπόν: Όχι ζητιανιά, όχι στις ουρές της αναξιοπρέπειας, όχι στα «κοινωνικά παντοπωλεία» των πελατειακών σχέσεων, όχι στα σκουπίδια των πολυεθνικών. ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΑΔΕΛΦΙΑ.
Πατριωτικό Μέτωπο
Μέλος της Ευρασιατικής Ένωσης
Κεντρικά Γραφεία Αθηνών: Νίκης 33,
10557, Σύνταγμα, Αθήνα
Τηλ. 2103311642, Φαξ: 2103311652
Τηλ. Προέδρου: 6980292626
http://www.pamet.gr
Εβραίος αρθρογράφος: «Οι Εβραίοι όντως ελέγχουν τα μέσα ενημέρωσης»
Αλληλέγγυον: Ανοίξαμε τον δρόμο της αλληλεγγύης. Τώρα η υπόθεση είναι στα χέρια σας.
Του Σταύρου Βιτάλη, Προέδρου του Συνεταιριστικού-Κοινωνικού Δικτύου, «Αλληλέγγυον»
Όταν στις αρχές του χρόνου ξεκίνησε η προσπάθεια του «Αλληλέγγυον» , με στόχο να έλθει η ελληνική πρωτογενής παραγωγή σε άμεση επαφή, (χωρίς μεσάζοντες και προαγωγούς) με τον Έλληνα πολίτη, (αγρότες/βιοτέχνες-πολίτες/καταναλωτές), η ελληνική κοινωνία, παρακολούθησε το «πείραμα» αυτό, με ιδιαίτερο ενδιαφέρον. Ήταν μια ιστορική στιγμή, βασισμένη στο όραμα ενός γενναιότατου πολιτικού ανδρός, από τους ελάχιστους που γέννησε τούτος ο τόπος: Του Αλέξανδρου Παπαναστασίου.
Το σύστημα αντέδρασε με το δικό του τρόπο τότε: Ξαφνικά, σαν να ανακάλυψαν οι πάντες, την ξεχασμένη υπόθεση της κοινωνικής αλληλεγγύης, ο τόπος γέμισε με «κινήματα» πατάτας, ρυζιού, λαδιού κλπ γνώριμα. Τα οποία όπως προβλέφθηκε και αποδείχθηκε, ήταν θνησιγενή, από την ίδια τους τη φύση. Δεδομένου ότι δεν είχαν σχεδιασμό, σε πολλές περιπτώσεις, ήταν τυχοδιωκτικά και ιδιοτελή ενώ στις περισσότερες, βασίσθηκαν στην κλασική νεοελληνική λογική του τύπου: «Σιγά τα ωά! Τώρα θα δούνε ποιος είμαι εγώ. Μπορώ να πουλήσω φθηνότερα!!!».
Αμέσως μετά τη φάση των… κινημάτων «πατάτας», το σύστημα πέρασε στη δεύτερή φάση, της ιδιότυπης «αντεπίθεσής» του στη συγκροτημένη μας πρόταση: Στα «κοινωνικά παντοπωλεία». Γέμισε ο τόπος, πάλι επίσης θνησιγενή, υποτιθέμενα παντοπωλεία, τα οποία στηρίχθηκαν στην ελεημοσύνη των πολυεθνικών. Ταυτόχρονα δε με αυτά, γιγαντώθηκε και η λογική της «διανομής δωρεάν τροφίμων», πάλι βασιζόμενα στην ελεημοσύνη των πολυεθνικών. Όλο το σύστημα επανενεργοποιήθηκε σε μια λογική «γκαρμπόν», που ως αντάλλαγμα ζητά (είτε πρόκειται για δημοτικές αρχές, είτε για πολιτικούς σχηματισμούς, είτε για τη «νόμω κρατούσα εκκλησία»), την αναγνώριση του «φιλανθρωπικού έργου» και την ανταποδοτικότητα από την πλευρά του πολίτη: Τα γνωστά ψηφουλάκια…
Υπήρξαν και πιο «πονηρές» επιλογές. Με τη στήριξη πάλι των πολυεθνικών, κλώνοι του Πατριωτικού Μετώπου και του «Αλληλέγγυον», στήθηκαν για να διαφημίσουν την πραμάτεια τους, «πως αυτοί πουλάνε φθηνότερα». Γρήγορα διαπιστώθηκε πως οι κλώνοι αυτοί, πολύ απλά, έπαιρναν δωρεάν ελληνικά προϊόντα από τις πολυεθνικές, μόνο και μόνο, για να χτυπήσουν το «Αλληλέγγυον» . Το οποίο ήταν και παραμένει υποχρεωμένο να διατηρήσει τη βασική του αρχή: Αγοράζουμε από τον αγρότη/βιοτέχνη σε τιμή που να μπορεί και αυτός να επιζήσει, διαθέτουμε στον πολίτη/καταναλωτή, σε τιμή και ποιότητα, μακράν πέραν των εισαγόμενων σκουπιδιών των πολυεθνικών. Γιατί πολύ απλά, αυτό είναι αλληλεγγύη.
Και για να το επαναδιατυπώσουμε, ίσως κουραστικά, αλλά πρέπει, για το ΤΙ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΤΟ ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ:
Θα μπορούσε να πάει ακόμη καλύτερα, αν ξεφεύγαμε λίγο από τον βολικό εθισμό «της πολυεθνικής της γειτονιάς». Αν επιμέναμε στο να αφιερώνουμε λίγο χρόνο, διαβάζοντας τις «δηλητηριώδεις» αναφορές, στις προδιαγραφές των προϊόντων τους. Αν κάναμε τον κόπο να δοκιμάσουμε, τι σημαίνει λάδι, φασόλι, ρύζι από Έλληνα παραγωγό, οικιακά είδη από Έλληνα βιοτέχνη. Αν γράφαμε το τηλέφωνο του αγρότη/βιοτέχνη που υπάρχει σε κάθε προϊόν στο «Αλληλέγγυον», του τηλεφωνούσαμε, κουβεντιάζαμε μαζί του, μαθαίναμε για τα προβλήματά του (και αυτός για τα δικά μας), για την αγωνία του (και αυτός για τη δική μας), την πορεία του προϊόντος του (και αυτός για τα δικά μας βάσανα, με την ανεργία, τα μεροκάματα κλπ κλπ).
Γιατί αυτό ΕΙΝΑΙ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ συμπατριώτες μου. Χορτάτος αγρότης/βιοτέχνης, ικανοποιημένος πολίτης/καταναλωτής, ποιοτικό προϊόν, με τιμή χωρίς προαγωγούς/μεσάζοντες/ράφι και πάνω απ’ όλα: ΜΕ ΚΟΥΒΕΝΤΑ ΜΕΤΑΞΥ ΜΑΣ ΣΤΙΣ ΔΥΣΚΟΛΕΣ ΣΤΙΓΜΕΣ ΠΟΥ ΒΙΩΝΟΥΜΕ. Αυτό που λείπει δηλαδή λόγω του ατομισμού μας, της συστηματικής γιγάντωσης του εγώ μας: Να περάσουμε στο εμείς. Γιατί πολύ απλά, έτσι σώθηκε όποτε χρειάσθηκε ο ταλαιπωρημένος τούτος τόπος, έτσι και πάλι θα σωθεί.
Εμπρός λοιπόν: Όχι ζητιανιά, όχι στις ουρές της αναξιοπρέπειας, όχι στα «κοινωνικά παντοπωλεία» των πελατειακών σχέσεων, όχι στα σκουπίδια των πολυεθνικών. ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΑΔΕΛΦΙΑ.
Πατριωτικό Μέτωπο
Μέλος της Ευρασιατικής Ένωσης
Κεντρικά Γραφεία Αθηνών: Νίκης 33,
10557, Σύνταγμα, Αθήνα
Τηλ. 2103311642, Φαξ: 2103311652
Τηλ. Προέδρου: 6980292626
http://www.pamet.gr
Του Σταύρου Βιτάλη, Προέδρου του Συνεταιριστικού-Κοινωνικού Δικτύου, «Αλληλέγγυον»
Όταν στις αρχές του χρόνου ξεκίνησε η προσπάθεια του «Αλληλέγγυον» , με στόχο να έλθει η ελληνική πρωτογενής παραγωγή σε άμεση επαφή, (χωρίς μεσάζοντες και προαγωγούς) με τον Έλληνα πολίτη, (αγρότες/βιοτέχνες-πολίτες/καταναλωτές), η ελληνική κοινωνία, παρακολούθησε το «πείραμα» αυτό, με ιδιαίτερο ενδιαφέρον. Ήταν μια ιστορική στιγμή, βασισμένη στο όραμα ενός γενναιότατου πολιτικού ανδρός, από τους ελάχιστους που γέννησε τούτος ο τόπος: Του Αλέξανδρου Παπαναστασίου.
Το σύστημα αντέδρασε με το δικό του τρόπο τότε: Ξαφνικά, σαν να ανακάλυψαν οι πάντες, την ξεχασμένη υπόθεση της κοινωνικής αλληλεγγύης, ο τόπος γέμισε με «κινήματα» πατάτας, ρυζιού, λαδιού κλπ γνώριμα. Τα οποία όπως προβλέφθηκε και αποδείχθηκε, ήταν θνησιγενή, από την ίδια τους τη φύση. Δεδομένου ότι δεν είχαν σχεδιασμό, σε πολλές περιπτώσεις, ήταν τυχοδιωκτικά και ιδιοτελή ενώ στις περισσότερες, βασίσθηκαν στην κλασική νεοελληνική λογική του τύπου: «Σιγά τα ωά! Τώρα θα δούνε ποιος είμαι εγώ. Μπορώ να πουλήσω φθηνότερα!!!».
Αμέσως μετά τη φάση των… κινημάτων «πατάτας», το σύστημα πέρασε στη δεύτερή φάση, της ιδιότυπης «αντεπίθεσής» του στη συγκροτημένη μας πρόταση: Στα «κοινωνικά παντοπωλεία». Γέμισε ο τόπος, πάλι επίσης θνησιγενή, υποτιθέμενα παντοπωλεία, τα οποία στηρίχθηκαν στην ελεημοσύνη των πολυεθνικών. Ταυτόχρονα δε με αυτά, γιγαντώθηκε και η λογική της «διανομής δωρεάν τροφίμων», πάλι βασιζόμενα στην ελεημοσύνη των πολυεθνικών. Όλο το σύστημα επανενεργοποιήθηκε σε μια λογική «γκαρμπόν», που ως αντάλλαγμα ζητά (είτε πρόκειται για δημοτικές αρχές, είτε για πολιτικούς σχηματισμούς, είτε για τη «νόμω κρατούσα εκκλησία»), την αναγνώριση του «φιλανθρωπικού έργου» και την ανταποδοτικότητα από την πλευρά του πολίτη: Τα γνωστά ψηφουλάκια…
Υπήρξαν και πιο «πονηρές» επιλογές. Με τη στήριξη πάλι των πολυεθνικών, κλώνοι του Πατριωτικού Μετώπου και του «Αλληλέγγυον», στήθηκαν για να διαφημίσουν την πραμάτεια τους, «πως αυτοί πουλάνε φθηνότερα». Γρήγορα διαπιστώθηκε πως οι κλώνοι αυτοί, πολύ απλά, έπαιρναν δωρεάν ελληνικά προϊόντα από τις πολυεθνικές, μόνο και μόνο, για να χτυπήσουν το «Αλληλέγγυον» . Το οποίο ήταν και παραμένει υποχρεωμένο να διατηρήσει τη βασική του αρχή: Αγοράζουμε από τον αγρότη/βιοτέχνη σε τιμή που να μπορεί και αυτός να επιζήσει, διαθέτουμε στον πολίτη/καταναλωτή, σε τιμή και ποιότητα, μακράν πέραν των εισαγόμενων σκουπιδιών των πολυεθνικών. Γιατί πολύ απλά, αυτό είναι αλληλεγγύη.
Και για να το επαναδιατυπώσουμε, ίσως κουραστικά, αλλά πρέπει, για το ΤΙ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΤΟ ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ:
- ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ, οι ουρές της ζητιανιάς που στήνουν κόμματα και φορείς, βιντεοσκοπώντας μάλιστα τους δυστυχισμένους και πεινασμένους που δημιούργησαν οι νεοταξίτες. Γιατί πολύ απλά, θυμίζουν ουρές των ναζί στην κατοχή, ουρές των αγγλοσαξώνων με την UNTRA στη μετεμφυλιοπολεμική Ελλάδα, ουρές τελικά που κατασκευάζονται από τους ίδιους οι οποίοι έσπρωξαν το Λαό στο χάλι που βρίσκεται. Και γιατί επίσης, «εκπαιδεύουν» μια ολόκληρη κοινωνία στη ζητιανιά, στην κακομοιριά και στην ηττοπάθεια.
- ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ, τα κοινωνικά παντοπωλεία που στήνουν πολιτικοί φορείς, τα οποία επίσης διαθέτουν δωρεάν τα περισσεύματα των πολυεθνικών. Είναι πολύ απλά: ΑΠΑΤΗ, ΒΑΣΙΣΜΕΝΗ ΣΤΗΝ ΚΛΑΣΙΚΗ ΠΑΛΑΙΟΚΟΜΜΑΤΙΚΗ ΑΝΤΙΛΗΨΗ ΤΗΣ ΠΕΛΑΤΕΙΑΚΗΣ ΣΧΕΣΗΣ.
- ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ, να μας βάζουν στη λογική του εισαγόμενου αλλά δωρεάν προϊόντος. Είναι, πέρα από την συστηματική διατροφική δηλητηρίαση την οποία υφιστάμεθα και δηλητηρίαση της ψυχολογίας ενός ολάκερου Λαού που τον εκπαιδεύουν και να είναι ζήτουλας και μάλιστα προϊόντων αμφίβολης ποιότητας.
- Να στηρίξουμε την πρωτογενή μας παραγωγή, τους αγρότες και τους βιοτέχνες μας. Αν τελειώσουν αυτοί, τότε δεν θα υπάρχει κανείς να μας δώσει δουλειά, δεν θα υπάρχει κανείς να του παράσχουμε υπηρεσίες.
- Να στηρίξουμε τα ελληνικά προϊόντα. Χωρίς καμία διάθεση εθνικών διακρίσεων, με απλή αριστοτέλεια λογική, λέμε: Κανείς Κινέζος, Χιλιανός, Ισπανός κλπ έμπορος/βιοτέχνης/βιομήχανος, δεν θα έλθει στο κατάστημά σας να αγοράσει τα γλυκά ή τα παπούτσια σας. Κανείς έμπορος/βιοτέχνης/βιομήχανος του εξωτερικού, δεν θα έλθει να του κάνετε φροντιστήριο στα παιδιά του.
- Να καταλάβουμε πως το μεξικανικό φασόλι, το κινέζικο ρύζι, η τουρκική φακή και πάει λέγοντας των πολυεθνικών, δεν έχει καμία σχέση με αυτό το οποίο εμείς, ακόμη και γευστικά γνωρίζουμε, ως φασόλι, ως ρύζι, ως φακή.
- Να αντιληφθούμε επιτέλους, το τεράστιο και βρωμερό παιχνίδι που παίζουν οι πολυεθνικές, με τον στημένο, καρκινογόνο και νοσογόνο διατροφικό εφιάλτη στον οποίο μας έχουν οδηγήσει.
- Να μάθουμε τι σημαίνει Monsanto, Gargill, Codex Alimentarius και τι σχεδιάζουν για μας χωρίς εμάς, για την υπόσταση των γενεών που έρχονται. Να δούμε δηλαδή κατάφατσα το πρόσωπο του τέρατος και να του δείξουμε πως δεν το φοβόμαστε. Πως εδώ σε αυτήν την γωνιά της γης, δεν πρόκειται να επιβάλλουν τον φασισμό τους.
- Τέλος, να αντιληφθούμε πως παρά τα πολλαπλά ελαττώματα που μπορεί να έχει η επιλογή των ελληνικών προϊόντων (τιμή, διάθεση, κουτοπονηριές κλπ), είναι το δένδρο στο οποίο φωλιάζουμε, ως ελληνική κοινωνία. Και από ότι καλά γνωρίζουμε από αυτά που μας έμαθαν οι αρχιμάστορες πρόγονοί μας, ΔΕΝ ΠΡΙΟΝΙΖΟΥΜΕ ΤΟ ΚΛΑΔΙ ΣΤΟ ΟΠΟΙΟ ΚΑΘΟΜΑΣΤΕ.
Θα μπορούσε να πάει ακόμη καλύτερα, αν ξεφεύγαμε λίγο από τον βολικό εθισμό «της πολυεθνικής της γειτονιάς». Αν επιμέναμε στο να αφιερώνουμε λίγο χρόνο, διαβάζοντας τις «δηλητηριώδεις» αναφορές, στις προδιαγραφές των προϊόντων τους. Αν κάναμε τον κόπο να δοκιμάσουμε, τι σημαίνει λάδι, φασόλι, ρύζι από Έλληνα παραγωγό, οικιακά είδη από Έλληνα βιοτέχνη. Αν γράφαμε το τηλέφωνο του αγρότη/βιοτέχνη που υπάρχει σε κάθε προϊόν στο «Αλληλέγγυον», του τηλεφωνούσαμε, κουβεντιάζαμε μαζί του, μαθαίναμε για τα προβλήματά του (και αυτός για τα δικά μας), για την αγωνία του (και αυτός για τη δική μας), την πορεία του προϊόντος του (και αυτός για τα δικά μας βάσανα, με την ανεργία, τα μεροκάματα κλπ κλπ).
Γιατί αυτό ΕΙΝΑΙ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ συμπατριώτες μου. Χορτάτος αγρότης/βιοτέχνης, ικανοποιημένος πολίτης/καταναλωτής, ποιοτικό προϊόν, με τιμή χωρίς προαγωγούς/μεσάζοντες/ράφι και πάνω απ’ όλα: ΜΕ ΚΟΥΒΕΝΤΑ ΜΕΤΑΞΥ ΜΑΣ ΣΤΙΣ ΔΥΣΚΟΛΕΣ ΣΤΙΓΜΕΣ ΠΟΥ ΒΙΩΝΟΥΜΕ. Αυτό που λείπει δηλαδή λόγω του ατομισμού μας, της συστηματικής γιγάντωσης του εγώ μας: Να περάσουμε στο εμείς. Γιατί πολύ απλά, έτσι σώθηκε όποτε χρειάσθηκε ο ταλαιπωρημένος τούτος τόπος, έτσι και πάλι θα σωθεί.
Εμπρός λοιπόν: Όχι ζητιανιά, όχι στις ουρές της αναξιοπρέπειας, όχι στα «κοινωνικά παντοπωλεία» των πελατειακών σχέσεων, όχι στα σκουπίδια των πολυεθνικών. ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΑΔΕΛΦΙΑ.
Πατριωτικό Μέτωπο
Μέλος της Ευρασιατικής Ένωσης
Κεντρικά Γραφεία Αθηνών: Νίκης 33,
10557, Σύνταγμα, Αθήνα
Τηλ. 2103311642, Φαξ: 2103311652
Τηλ. Προέδρου: 6980292626
http://www.pamet.gr
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)